Lubicz

Year of creation around 1190, known from the seal from 1348. The river called Drwęca bore the name Lubicz in the earlier times. Above that river in 1190 there was a battle between the Mazovian knights and Prussia. For bravery and special battle merits, one of the knights of the Pobóg coat of arms was given the own coat of arms called by the river – Lubicz. Hence the coat of arms of Lubicz is the successor of the Pobóg coat of arms.

Rok powstania ok. 1190, znany z pieczęci z 1348 r. Rzeka Drwęca nosiła dawniej nazwę Lubicz. Nad tą rzeką w 1190 roku rozegrała się bitwa rycerzy mazowieckich z Prusami. Za odwagę i szczególne zasługi bojowe jeden z rycerzy herbu Pobóg otrzymał własny herb zwany przez rzekę Lubicz. Stąd herb Lubicza jest następcą herbu Pobóg.

The surname JUREWICZ, like those in most of Europe, are hereditary and generally patrilineal (passed from the father to his children).

Nazwiska JUREWICZ, podobnie jak w większości krajów Europy, są dziedziczne i na ogół patrylinearne (przekazywane z ojca na dzieci).

A Polish marriage certificate lists three fields, the surnames for the husband, wife, and children. The partners may choose to retain their surnames, or both adopt the surname of either partner, or a combination of both; the children must receive either the joint surname or the surname of one of the partners. However, a married woman usually adopts her husband’s name, and the children usually bear the surname of the father. The wife may keep her maiden name (nazwisko panieńskie) or add her husband’s surname to hers, thus creating a double-barrelled name (nazwisko złożone). However, if she already has a double-barrelled name, she must leave one of the parts out—it is illegal to use a triple- or more-barrelled name. An exception is when one of the surnames is composed of a surname proper plus agnomen (przydomek), e.g., Maria Gąsienica Daniel-Szatkowska, where “Gąsienica Daniel is her husband’s surname. It is also possible, though rare, for the husband to adopt his wife’s surname or to add his wife’s surname to his family name (an example is businessman Zygmunt Solorz-Żak, who did both, taking his wife’s name on his first marriage, and later appending his second wife’s name to it).^[4] Polish triple-barreled surnames are known to exist; an example is the one borne by Ludwik Kos-Rabcewicz-Zubkowski [pl], a university professor and writer, living in Canada.

Polski akt małżeństwa zawiera trzy pola: nazwiska męża, żony i dzieci. Partnerzy mogą zdecydować się na zachowanie swoich nazwisk lub oboje przyjąć nazwisko któregokolwiek z partnerów lub kombinację obu; dzieci muszą otrzymać wspólne nazwisko lub nazwisko jednego z partnerów. Jednak zamężna kobieta przyjmuje zwykle imię męża, a dzieci zwykle noszą nazwisko ojca. Żona może zachować nazwisko panieńskie (nazwisko panieńskie) lub dodać do nazwiska męża nazwisko, tworząc w ten sposób nazwisko dwuczłonowe (nazwisko złożone). Jeśli jednak ma już imię z podwójną lufą, musi pominąć jedną z części – używanie imienia z potrójną lub większą liczbą luf jest nielegalne.Wyjątkiem jest sytuacja, gdy jedno z nazwisk składa się z nazwiska własnego i przydomka (przydomek), np. Maria Gąsienica Daniel-Szatkowska, gdzie „Gąsienica Daniel to nazwisko jej męża. Możliwe jest także, choć rzadko, przysposobienie przez męża nazwiska żony lub dodania nazwiska żony do nazwiska rodowego (przykładem jest biznesmen Zygmunt Solorz-Żak, który zrobił jedno i drugie, przyjmując w pierwszym małżeństwie nazwisko żony, a później dodając do niego nazwisko drugiej żony).[4] Wiadomo, że istnieją polskie nazwiska trójczłonowe; przykładem jest nazwisko Ludwika Kos-Rabcewicza-Zubkowskiego [pl], profesora uniwersyteckiego i pisarza mieszkającego w Kanadzie.

History, heraldry, and clan names

Family names first appeared in Poland around the 13th century and were only used by the upper social classes of society. Over time the Polish nobility became grouped into heraldic clans (Polish ród herbowy) whose names survived in their shared coats of arms. Members of one clan could split into separate families with different surnames, usually derived from the name of their holdings or estates. Sometimes the family name and the clan name (associated with the arms) would be used together and form a double-barrelled name. The opposite process happened as well: different families may have joined a heraldic clans by the means of heraldic adoption.

Historia, heraldyka i nazwy klanów

Nazwiska rodowe po raz pierwszy pojawiły się w Polsce około XIII wieku i były używane wyłącznie przez wyższe warstwy społeczne. Z biegiem czasu polska szlachta połączyła się w klany heraldyczne (polski ród herbowy), których nazwy przetrwały we wspólnych herbach. Członkowie jednego klanu mogli podzielić się na osobne rodziny o różnych nazwiskach, zwykle wywodzących się od nazw ich gospodarstw lub majątków. Czasami nazwisko rodowe i nazwa klanu (związane z herbem) były używane razem i tworzyły imię dwuczłonowe. Nastąpił również proces odwrotny: różne rodziny mogły dołączyć do klanów heraldycznych w drodze adopcji heraldycznej.

To explain the formation of a particular Polish nobleman’s name, e.g. Jakub Dąbrowski, Radwan coat of arms, the process might be the following. In Polish dąb means “oak”,^[10]:157 dąbrówa means “oak forest” and dąbrówka means “oak grove”. Then, by analogy with German surnames associated with noble provenance using von, the equivalent Polish preposition is z, which means “from”, followed by the name of the patrimony or estate.^[11] In Polish the expressions, z Dąbrówki and Dąbrowski mean the same thing: hailing “from Dąbrówka”.^[10]:60 More precisely, z Dąbrówki actually means owner of the estate, Dąbrówka, but not necessarily originating from there.^[12][13][14] Thus Jakub z Dąbrówki herbu Radwan translates as “Jacob from Dąbrówka, with the Radwan coat of arms”. But with the later addition of his cognomen or nickname, Żądło, he would become known as, Jakub z Dąbrówki, Żądło, herbu Radwan – or he could be called just plain, Jakub Żądło.^[15][16]

Aby wyjaśnić powstanie nazwiska konkretnego polskiego szlachcica, np. Jakub Dąbrowski herbu Radwan, proces może wyglądać następująco. W języku polskim dąb oznacza „dąb”,[10]:157 dąbrówa oznacza „las dębowy”, a dąbrówka „gaj dębowy”. Następnie, analogicznie do niemieckich nazwisk kojarzonych ze szlacheckim pochodzeniem za pomocą „von”, odpowiednikiem polskiego przyimka jest „z”, czyli „od”, po którym następuje nazwa dziedzictwa lub majątku.[11]W języku polskim wyrażenia z Dąbrówki i Dąbrowski znaczą to samo: pochodzący „z Dąbrówki”.[10]:60 Dokładniej, z Dąbrówki właściwie oznaczają właściciela majątku Dąbrówkę, ale niekoniecznie stamtąd pochodzącego.[12][ 13 [14]I tak Jakub z Dąbrówki herbu Radwan tłumaczy się jako „Jakub z Dąbrówki herbu Radwan”. Ale po późniejszym dodaniu jego pseudonimu lub pseudonimu Żądło stał się znany jako Jakub z Dąbrówki, Żądło, herbu Radwan – lub można go było nazwać po prostu Jakub Żądło.[15][16]

The most striking concept of the Polish heraldic system is that a coat of arms may originate from a single family, but come to be carried by several non-related families of the Polish szlachta (nobility). Unrelated families who have joined the nobility by heraldic adoption can share the same coat of arms, even though that coat of arms bears the surname of the family who created it. Thus the total number of coats of arms in this system was relatively low — about 200 in the late Middle Ages. One side-effect of this unique arrangement was that it became customary to refer to noblemen by both their family name and their coat of arms/clan name. For example: Jan Zamoyski herbu Jelita means Jan Zamoyski of the clan Jelita.

Najbardziej uderzającą koncepcją polskiego systemu heraldycznego jest to, że herb może pochodzić od jednej rodziny, ale może być noszony przez kilka niespokrewnionych rodzin polskiej szlachty (szlachty). Niespokrewnione rodziny, które dołączyły do ​​szlachty poprzez adopcję heraldyczną, mogą mieć ten sam herb, nawet jeśli widnieje na nim nazwisko rodziny, która go stworzyła. Zatem ogólna liczba herbów w tym systemie była stosunkowo niewielka – w późnym średniowieczu około 200. Jednym ze skutków ubocznych tego wyjątkowego rozwiązania było to, że stało się zwyczajem nazywanie szlachciców zarówno nazwiskiem rodowym, jak i herbem/nazwą klanu. Na przykład: Jan Zamoyski herbu Jelita oznacza Jana Zamoyskiego z klanu Jelita.

From the 15th to the 17th century, the formula seems to copy the ancient Roman naming convention with the classic tria nomina used by the Patricians: praenomen (or given name), nomen gentile (or gens/Clan name) and cognomen (surname), following the Renaissance fashion. Thus, Jan Jelita Zamoyski, forming a double-barrelled name (nazwisko złożone). Later, the double-barrelled name would be joined with a hyphen: Jan Jelita-Zamoyski.

Gradually the use of family names spread to other social groups: the townsfolk (burghers) by the end of the 17th century, then the peasantry, and finally the Jews. The process ended only in the mid-19th century.

Od XV do XVII wieku formuła ta zdaje się naśladować starożytną rzymską konwencję nazewnictwa z klasycznymi tria nomina używanymi przez patrycjuszy: praenomen (lub imię), nomen gentile (lub gens/nazwa klanu) i cognomen (nazwisko), podążając za modą renesansową. Tym samym Jan Jelita Zamoyski tworzy dwuczłonowe imię (nazwisko złożone). Później do dwuczłonowego nazwiska dołączono łącznik: Jan Jelita-Zamoyski.

Stopniowo używanie nazwisk rozprzestrzeniło się na inne grupy społeczne: pod koniec XVII w. na mieszczan (mieszczan), następnie na chłopstwo, a w końcu na Żydów.Proces ten zakończył się dopiero w połowie XIX wieku.

A battle cry is a yell or chant taken up in battle, usually by members of the same combatant group. Battle cries are not necessarily articulate, although they often aim to invoke patriotic or religious sentiment. Their purpose is a combination of arousing aggression and esprit de corps on one’s.

Lubicz, Luba, Alternative name(s), Libicz, Luba, Lubow, Łuba.

Przedstawienie powiązań rodzinnych w herbie pięciopolowym: 5 herb właściciela herbu, 1 herb matki, 2 herb babci matki, 3 herb matki babcia, 4. herb prababci matki-matki

W Szkocji najczęstszym dodatkiem jest przeciw-flora z podwójnym warkoczem, najbardziej rozpoznawalna część szkockiego herbu królewskiego, na przykład przyznana (w nieco ironicznym użyciu) przez angielskiego króla Henryka VIII 2. księciu Norfolk Thomasowi Howardowi (Anglik) po zwycięstwie nad Szkotami w bitwie pod Flodden. Bardziej bona fide została przyznana przez króla Karola II (króla Anglii i Szkocji) Williamowi Drummondowi, pierwszemu wicehrabiemu Strathallanowi (ok. 1617–1688), szkockiemu szlachcicowi i rojaliście podczas wojny domowej. Inne formy szkockich wzmocnień zostały przyznane na przykład Sir Alexandrowi Campbellowi, 1. baronetowi, który otrzymał wzmocnienie „główny argent oskarżony o właściwą skałę z subskrybowanym Gibraltarem, pomiędzy dwoma medalami dla Seringapatama i Talavery” upamiętniający jego udział w Wielkim Oblężeniu Gibraltaru Gibraltar.

======================================================================

Other names, calling: Lubicz, Luba. The name may come from the word “luba” – slim, slender.

Inne nazwy, zawołanie: Lubicz, Luba. Nazwa być może pochodzi od słowa “luba” – szczupły, smukły.

In a blue (or red [Priest of the Brotherhood of St. Christopher, after: Polaczkówna]) field, a silver horseshoe with the shoulder upwards. There is a gold knight’s cross on it. The same, bigger in the middle of the horseshoe. In The Priest of the Brotherhood (as above), the vertical arms of the crosses form a whole, piercing the horseshoe.

The first mention dates back to 1396 (books from Łęczyca). The oldest seal from 1348 – Przedbor, starosta of Kujawy.

W błękitnym (lub czerwonym [Ks. bractwa św. Krzysztofa, za: Polaczkówna]) polu srebrna podkowa barkiem do góry. Na niej zaćwieczony złoty krzyż kawalerski. Taki sam, większy w środku podkowy. W Księdza bractwa (j.w.) pionowe ramiona krzyży tworzą całość przebijając podkowę.

Pierwsza wzmianka datowana na 1396 (księgi łęczyckie). Najstarsza pieczęć z 1348 – Przedbor starosta kujawski.

======================================================================

Jurewicze (Bl. Юравічы, Juraviczy; Russian. Юровичи, Jurowiczi) – a village in Belarus, in the Homiel region, in the Kalinkowice region, on the Pripyat River, the seat of the Yurewicze village.

The private clerical town was situated at the end of the 18th century in the Mozyr County of the Minsk Province [2].

Jurewicze – previously a town of the historical Mozyrszczyzna, one of the religious centers of Eastern Polesie. The complex of the Jesuit college with the Church of the Visitation of the Blessed Virgin Mary in the Baroque style, a monument of 18th-century architecture, has been preserved to this day. There used to be a miraculous painting of the Virgin Mary in the church, which was highly respected by local residents.

Jurewicze (bł. Юравічы, Juraviczy; ros. Юровичи, Jurowiczi) – wieś na Białorusi, w powiecie homelskim, w powiecie kalinkowickim, nad rzeką Prypeć, siedziba wsi Yurewicze.
Prywatne miasto duchowne lokowano pod koniec XVIII w. w powiecie mozyńskim guberni mińskiej [2].
We wsi znajdują się barokowe budynki kościoła i klasztoru jezuitów działającego w latach 1673–1832.
Jurewicze – dawniej miasto historycznej Mozyrszczyzny, jeden z ośrodków religijnych Polesia Wschodniego. Do dziś zachował się zespół kolegium jezuickiego z kościołem Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny w stylu barokowym, będący zabytkiem architektury XVIII-wiecznej. W kościele znajdował się niegdyś cudowny obraz Matki Boskiej, który cieszył się dużym szacunkiem wśród okolicznych mieszkańców.

There are baroque buildings of the Jesuit church and monastery operating in the years 1673–1832 in the village.

=====================================================================

Jesuit Monastery in Jurewicze

Jesuit Monastery in Jurewicze – Jesuit , then Capuchin , Dominican and Bernardine monastery in Jurewicze , existing in the years 1673-1832. The monastery church then operated as a parish church, and then from 1864 to World War I, it served as an Orthodox church . In the 20th century, the largely unused complex fell into disrepair. In 1992 adapted for the needs of the Orthodox female monastery of the Nativity of the Mother of God .

There was an Orthodox church on the site of the Jesuit monastery before 1600. The Jesuit mission in Jurewicze was started in 1673 by Marcin Turawski (Tyrowski), who brought to the town the painting of the Virgin Mary , considered to be a miraculous painting , later named Jurewicka, and given to the Lviv Jesuit church by Hetman Stanisław Koniecpolski . Eight years later, a mission house and a wooden Jesuit church were built in the village. In the first half In the 18th century, these buildings were significantly expanded: a new mission house with a courtyard and a brick church were built (by the Jesuit Paweł Giżycki ). From the second half of In the same century, the Jesuit monastery no longer had the status of a mission, but a residence, from 1778 a college with a dormitory operated there.

Klasztor Jezuitów w Jurewiczach

Klasztor Jezuitów w Jurewiczach – Jezuita, następnie Kapucynów, Klasztor Dominikanów i Bernardynów w Jurewiczach, istniejący w latach 1673-1832.Kościół klasztorny pełnił wówczas funkcję kościoła parafialnego, a następnie od 1864 roku do I wojny światowej pełnił funkcję cerkwi prawosławnej.W XX wieku w dużej mierze nieużytkowany kompleks popadał w ruinę.W 1992 roku zaadaptowany na potrzeby prawosławnego klasztoru żeńskiego Narodzenia Matki Bożej.

Już przed 1600 rokiem na miejscu klasztoru jezuitów istniała cerkiew. Misję jezuicką w Jurewiczach zapoczątkował w 1673 roku Marcin Turawski (Tyrowski), który sprowadził do miasta obraz Matki Boskiej, uważany za cudowny obraz, nazwana później Jurewicką, a podarowana lwowskiemu kościołowi jezuickiemu przez hetmana Stanisława Koniecpolskiego.Osiem lat później we wsi wybudowano dom misyjny i drewniany kościół jezuitów.W pierwszej połowie XVIII w. zabudowania te uległy znacznej rozbudowie: wzniesiono nowy dom misyjny z dziedzińcem i murowany kościół (przez jezuitę Pawła Giżyckiego).Od drugiej połowy tego samego stulecia klasztor jezuitów nie miał już statusu misji, lecz rezydencji, od 1778 roku funkcjonowało tu kolegium z internatem.

In 1783 the Jesuits handed over the monastery and school to the Capuchins, who were replaced by the Dominicans after five years. In 1800, Bernardines, brought from the monastery in Mazyr , settled in the monastery . The tsarist authorities liquidated the monastery in 1832, but allowed the Catholic parish to continue operating. Only in 1865 or 1866, as part of the repressions after the suppressed January Uprising , the monastery church was transferred to the Russian Orthodox Church and converted into a church. A female monastery of the Nativity of the Mother of God was created next to the temple , and the church was rebuilt in the Byzantine-Russian style with twelve onion domes.

W 1783 roku jezuici przekazali klasztor i szkołę kapucynom, których po pięciu latach zastąpili dominikanie.W 1800 r. w klasztorze osiedlili się bernardyni sprowadzeni z klasztoru w Mozyrzu.Władze carskie zlikwidowały klasztor w 1832 r., zezwalając jednak na dalsze funkcjonowanie parafii katolickiej.Dopiero w 1865 lub 1866 roku, w ramach represji po stłumionym powstaniu styczniowym, cerkiew klasztorna została przekazana rosyjskiej cerkwi prawosławnej i zamieniona na cerkiew.Obok świątyni utworzono klasztor żeński Narodzenia Matki Bożej, a kościół przebudowano w stylu bizantyjsko-rosyjskim z dwunastoma cebulowymi kopułami.

In the 1920s, the monastery in Jurowicze was liquidated. Secular institutions were located in the monastery buildings. The church remained open until the spring of 1930 when it was closed as one of the last Orthodox churches in the area. In 1938, all the domes were knocked down from the temple. After World War II, the temple did not perform sacred functions. From 1944 the monastery occupied an orphanage, and from 1965 to 1993 – a school for mentally handicapped children. From 1978, the complex was included in the register of monuments and was under state protection.

W latach dwudziestych XX wieku klasztor w Jurowiczach został zlikwidowany.W zabudowaniach klasztornych mieściły się instytucje świeckie.Cerkiew pozostawała czynna do wiosny 1930 roku, kiedy to została zamknięta jako jedna z ostatnich cerkwi w okolicy.W 1938 roku zburzono wszystkie kopuły świątyni.Po II wojnie światowej świątynia nie pełniła funkcji sakralnych.Od 1944 r. w klasztorze mieścił się sierociniec, a od 1965 do 1993 r. – szkoła dla dzieci upośledzonych umysłowo.Od 1978 roku zespół wpisany został do rejestru zabytków i znajdował się pod ochroną państwa.

W 1993 roku klasztor w Jurewiczach został ponownie zaadaptowany na klasztor żeński, a następnie na klasztor męski należący do prawosławnej eparchii turowskiej i mozyrskiej.

In 1993, the monastery in Jurewicze was re-adapted into a female monastery, and then into a male monastery belonging to the Orthodox Eparchy of Turów and Mozyr.

The monastery complex in Jurewicze consists of a residential building and a church, which fell into almost total ruin after several decades of non-use. The monastery was built on a horseshoe plan, with two four-sided towers in the corners. The monastery building is decorated with pilaster strips and decorative frames of windows and doors. Inside, the original vaults have survived, and the room has also retained its original shape as a refectory . The monastery has a basement

W 1993 roku klasztor w Jurewiczach został ponownie zaadaptowany na klasztor żeński, a następnie na klasztor męski należący do prawosławnej eparchii turowskiej i mozyrskiej.

Zespół klasztorny w Jurewiczach składa się z budynku mieszkalnego i kościoła, który po kilkudziesięciu latach nieużytkowania popadł w niemal całkowitą ruinę.Klasztor wzniesiono na rzucie podkowy, z dwiema czworobocznymi wieżami w narożach.Budynek klasztorny zdobią lizeny oraz ozdobne obramowania okien i drzwi.Wewnątrz zachowały się oryginalne sklepienia, a pomieszczenie zachowało także swój pierwotny kształt refektarza.Klasztor posiada piwnicę.

The post-Jesuit church in Jurewicze is a three-nave basilica with an elongated, semicircular chancel , adjoined by two two-storey sacristy . The facade of the temple is strongly profiled, prominent cornices clearly divide it into three floors. The building is decorated with complex pilasters and niches that appear both on the front facade and on the side walls. The tops of both towers on the façade have been destroyed, and the building is also devoid of a roof.

The entire complex is surrounded by an 18th-century wall with two towers and an entrance gate.

Kościół pojezuicki w Jurewiczach jest trójnawową bazyliką z wydłużonym, półkolistym prezbiterium, do którego przylegają dwie dwukondygnacyjne zakrystii.Fasada świątyni jest mocno profilowana, wydatne gzymsy wyraźnie dzielą ją na trzy kondygnacje.Budynek zdobią skomplikowane pilastry i nisze, które pojawiają się zarówno na elewacji frontowej, jak i na ścianach bocznych.Zniszczeniu uległy szczyty obu wież w fasadzie, budynek także pozbawiony jest dachu.

Całość otacza XVIII-wieczny mur z dwiema wieżami i bramą wjazdową.

Main article: Monastery of the Nativity of the Mother of God in Jurewicze .

=====================================================================

Antiquity
Archaeologists found an early Iron Age settlement (in the territory of the garden) and a burial mound cemetery – out of 14 embankments, 6 (south of the settlement), late Paleolithic settlements (in the center of the village), Mesolithic Era (1-1.5 km southwest of the center of the village) and the Neolithic Era (1 km west of the village) testify to the settlement of this town in deep antiquity.

According to legend, the city of Miżmoście existed here (around 1170), but wars and Tatar raids ruined it in the end. According to other news, the Vidolichi castle existed here, which was burnt down by the Tatars in 1240.

Wielkie Księstwo Litewskie

Pierwsze wspomnienie na piśmie o Jurewiczach datuje się między 1430—1432 rokiem. W 1510 roku wielki książę Zygmunt Stary przekazał “na zawsze” wioskę Bohdanu Sierbinu. W 1552 roku Jurewicze były wspominane w inwentarzu Zamku Mozyrskiego jako posesja właściciela ziemskiego Kościuszkowicza, później zostały przekazane we własność S. Askierko. Zgodnie z administracyjno-terytorialną reformą 1565—1566 osiedle weszło w skład powiatu Mozyrskiego.

W drugiej połowie XVII w. w Jurewiczach pojawili się przedstawiciele katolickiego orderu jezuitów, z działalnością których wiąże się pojawienie cudownego obrazu Matki Boskiej i wprowadzenie tutaj kompleksu sakralnego. 8 września 1673 roku odbyła się konsekracja kaplicy, do której uroczyście wniesiono obraz. W 1683 roku król i wielki książę Jan Sobieski wydał przywilej, według którego osiedle otrzymało status miasteczka.

Według jednych świadectw, murowany kościół w Jurewiczach zaczęto budować w 1701 roku i skończono w 1715 roku, zgodnie z innymi — założono go w 1717 roku i budowano prawie 40 lat. 27 kwietnia 1727 roku król i wielki książę August II Mocny nadał miasteczku przywilej na cotygodniowe targi w poniedziałki, a także 4 kiermasze co roku: pierwszy na świętego Jerzego ruskiego wiosną, a drugi — na świętego Jerzego jesienią, trzeci — na narodzenie Panny Marii święto rzymskie, a czwarty — na Pokrowy ruskie. W 1742 roku w Poznaniu wydano książkę “Źródło łask duchowych Panny Marii z pagórków Jurewickich”. W 1756 roku w Jurewiczach została otwarta szkoła, przebudowana w 1778 roku w kolegium. 5 września 1758 roku obraz Matki Boskiej został przeniesiony z drewnianego kościoła w murowany. W 1778 roku król i wielki książę Stanisław August Poniatowski odnowa powiększył status na tamte czasu wsi do miasteczka.

Pod władzą Imperium Rosyjskiego

W wyniku drugiego rozbioru Rzeczypospolitej Obojga Narodów (1793 r.) Jurewicze okazały się w składzie Imperium Rosyjskiego, w powiecie rzeczyckim guberni mińskiej. Po likwidacji orderu jezuitów w 1820 roku klasztor przeszedł do bernardynów z Mozyrzu. W 1836 roku w miasteczku została zbudowana drewniana cerkiew Świętej Bogurodzicy.

Po uduszeniu powstania wyzwoleńczego władze rosyjskie zamknęły Jurewicki klasztor, jednak w 1841 roku budynki zostały zwrócone katolikom. W 1834 roku istniały miasteczko (51 dwór), i wieś (66 dworów), w 1848 roku — 115 dworów, w 1866 roku — 134. W 1865 roku w celu rusyfikacji kraju władze rosyjskie zbudowały uczelnię narodową (w 1885 roku — 45 uczniów), w 1875 roku — kobiecą (w 1885 roku — 28 uczennic). Po uduszeniu narodowego wyzwoleńczego powstania w 1866 roku władze gwałtownie przebudowali kościół pod cerkiew Moskiewskiego patriarchatu. W latach 1873—1876 w granicach polityki rusyfikacji na świątynię nadbudowano 12 kopuł-cebulek. W 1890 roku w Jurewiczach otworzono przechodnię. Według wyników spisu 1897 roku, istniały jednoimienne miasteczko (201 dwór, cerkiew, kaplica, 2 szkoły modlitewne, 40 sklepów, 4 warsztaty obróbki skóry, 2 karczmy), wieś (108 dworów; kaplica, 2 uczelnie narodowe, zakład pocztowo-telegrafowy, apteka, magazyn z chlebem, 2 wiatraki, młyn konny, karczma) i folwark. Na początku XX wieku działała szkoła i apteka, w 1901 roku z miejskiego mola wyruszyło 501 tys. pudów towarów (las, produkcja żywnościowa i gospodarcza) i na nim wyładowano 4 tys. pudów.

Dzisiejsze czasy

25 marca 1918 roku zgodnie z Trzecim Ustawowym Listem, według którego Białoruska Republika Ludowa obwieściła swoją niepodległość, Jurewicze obwieszczały się częścią Białoruskiej Republiki Ludowej. 1 stycznia 1919 roku zgodnie z rozporządzeniem I zjazdu Partii Komunistycznej bolszewików Białorusi miasteczko weszło w skład Białoruskiej SRR, do powiatu Mozyrskiego Homelskiego rejonu, jednak 16 stycznia Moskwa odebrała miasteczko wraz z innymi etnicznymi terenami białoruskimi do RFSRR. W dniu 6 grudnia 1926 roku Jurewicze zostały przywrócone do BSRR, gdzie stały się one centrum rejonu (od 8 lipca 1931 roku w Rzeczyckim rejonie). W roku 1930. istniały wsie Jurewicze-1, Jurewicze-2 (ogółem 2300 dworów) i miasteczko (114 dworów). W 1936 roku utworzono chór ludowy, który niebawem otrzymał szeroką popularność. 27 września 1938 roku status miasteczka obniżono do wioski.

Według wyników spisu 1959 roku, w Jurewiczach istniały cegielnia, zakład szewski i pracownia obuwia, leśnictwo, technikum, szkoła średnia, szkoła-internat, przedszkole, muzeum krajoznawcze, klub, biblioteka, przychodnia, apteka, ośrodek weterynaryjny, poczta, 5 sklepów. W 1958 roku na rozkaz miejskiego starosty kołchozu kościół rozpoczęto rozbierać na cegły. Obecnie prowadzi się odnowienie świątyni jako własności Egzarchatu Białoruskiego Patriarchatu Moskiewskiego. W roku 2004 w wiosce istniały 333 gospodarstwa.

Jurewicze (rejon grodzieński)

Państwo	Białoruś
Obwód	grodzieński
Rejon	grodzieński
Sielsowiet	Obuchowo
Populacja (2009) • liczba ludności	24
Kod pocztowy	231760
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego(Przełącz na mapę Białorusi)Jurewicze
53°37′N 24°10′E
Portal  Białoruś

Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Jurewicze (rejon grodzieński)

Jurewicze (biał. Юравічы, ros. Юревичи) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie grodzieńskim, w sielsowiecie Obuchowo.

Inna miejscowość o tej samej nazwie, z barokowym klasztorem Jezuitów, znajduje się koło Homla na południu Białorusi.

Drzewa genealogiczne 

1. Stanisław Jurewicz h. Lubicz ur. ok. 1770 +(1) Joanna Moszyńska +(2) Wienczesława Barczewska [Min.]
1.1. Mieczysław + ?? Rossi
1.1.1. Mieczysław Jurewicz
1.1.2. Fryderyk  Jurewicz + ?? Mazurkiewicz 
1.1.3. ?? Jurewicz
1.2. Paweł Jurewicz + Elżbieta Woroniecka 


1. Konstanty Jurewicz + Walentyna Ejsmont, przebywała na zesłaniu w Kengirze (Kazachstan), mieszkają w Wołkowysku (Białoruś) [nad. Marek Ejsmont, uzup. Ludwik Olczyk]
1.1. Alina Jurewicz, nauczycielka j. polskiego w szkole w Wołkowysku
1.2. Irena Jurewicz ur ok. 1956 + ?? Stasiewicz

1. Fortunat Jurewicz + Zofia Szyszko h. Odyniec [www.sejm-wielki.pl]
1.1. Emilia Jurewicz + Ignacy Wołodkowicz h. Radwan ur. 1882, zm. 1944


1. Tekla Jurewicz  + Franciszek Pawłowski h. Ślepowron, zm. 15.7.1905 Wilno [nad. Sebastian Marosik]
1.1. Maurycy Pawłowski, zm. 1941 w okolicach Białegostoku; zesłany na Syberię, powrócił w 1924. Mieszkał: Łapy
1.2. Karol Pawłowski


1. Andrzej Jurewicz  [Żurek W.W. Wykazy....]
1.1. Stefania Jurewicz, ur. 21.3.1915 Dolina +(28.2.1937) Teodor Brodzki, ur. 11.9.1912 Pułtusk, ojciec: Leoncjusz


1. Eleonora Jureiwcz + Jan Mongiało [strona rodziny Songin]
1.1. Adolf Mongiało, ur. 28.10.1873 Lubiańce



Alfons Jurewicz h. Lubicz, właściciel majątku Kryksztany nad Niemnem, powstaniec, wywłaszczony przez zaborców + ?? Makorwska, ur. 1837 Sereje, zm. 1907 [z: www.rp.pl]
Anastazja Jurewicz + Teodor Jaroszyński 
Anna Jurewicz + Zdzisław Iwicki, ojciec: Bolesła, matka: Emma Feist [nad. Andrzej Iwicki]
Apolonia Jurewicz, szwaczka, 1907 mieszkała Kraków ul. Krowoderska 19 
Fortunat Jurewicz, ur. ok. 1800, "uczony" wileński [Kryczyński S. Rocznik Tatarski... t. III]
Józef Jurewicz +(1871 Dolina) Joanna Kostecka
Józefa Jurewicz +(1843 Łuck) Leonard Lewicki, ojciec: Jan, matka: Teresa Korsak [Żurek W.W. Wykazy....]
Tomasz Jureiwcz, zginął 18.11.1700 pod Olkiennikami
W Jurewicz, ok. 1920 właściciel majątku Sampol, pow. Kiejdany [Żenkiewicz J. Wykaz...]
Zenona Jurewicz, urzędnik Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń, 1907 mieszkała Kraków ul. Warszawska 3 
           https://genealogia.okiem.pl/genealogia.php?n=jurewicz

======================================================================